پاینده ایران

14 امرداد ، روز مشروطیت ایرانی ، خجسته باد
به انگیزه‌ی یکصدو دوازدهمین سالروز خیزش شکوهمند مشروطیت ایرانی
در سال 1285 خورشیدی ( 1906میلادی ) خیزش مشروطیت ایرانی برای تحقق اندیشه که « ملت فرمان براند و حکومت اطاعت کند » به بار نشست .
اما « فرمان‌روایی ملت و اطاعت حکومت » را نه تنها محافلی در درون بر نمی‌تافتند ، استعمارگران حاکم بر جهان نیز مشروطیت ایرانی را برخلاف منافع نامشروع خود می‌دانستند ؛ بلکه بیم آن داشتند که این الگو بتواند در جهان گسترش یابد و فراگیر گردد .
از این رو ، مشروطیت ایرانی در دوران زندگانی 72 ساله‌ی خود ، با سه کودتا با حمایت بیگانگان ، روبرو گردید و ایران دو بار در دوران مشروطیت یعنی در جریان جنگ نخست و دوم جهانی از سوی قدرت‌های استعماری روس و انگلیس اشغال نظامی شد که در اشغال ایران در سوم شهریور 1320 ، آمریکاییان نیز به صف اشغال‌گران پیوستند .
نخستین کودتا از سوی محمدعلی‌شاه ،  پادشاه وقت با حمایت آشکار امپراتوری روسیه و حمایت ضمنی بریتانیا به وقوع پیوست . روز دوم تیرماه 1287 به دستور محمدعلی‌شاه ، لیاخوف فرمانده روسی بریگارد قزاق ، مجلس را به توپ بست و برای چندی مشروطیت را به تعطیلی کشاند .
کودتای دوم یا کودتای سوم اسفند 1299 ، به عاملیت سیدضیالدین طباطبایی و رضاخان با حمایت دولت بریتانیا انجام شد .
به دنبال کودتای دوم ، در سال 1305رضاخان به پادشاهی رسید . در این فراگشت ، مجلس شورای ملی به عنوان نماد مشروطیت ایرانی به سختی تضعیف شد ، به گونه‌ای که در سال 1311 به جدایی و تجزیه‌ی آگری ( آرارات ) کوچک و سرچشمه‌ی قره‌سو ، تن در داد و در سال 1312 قراداد دارسی را به مدت 60 سال دیگرتمدید کرد .
کودتای سوم :کودتای آمریکایی ـ انگلیسی 28 امرداد 1332 .
 روز 28 امرداد پس از شکست کودتا در روز 25 امرداد همان سال ، محمدرضاشاه پهلوی با حمایت و عاملیت دولت‌های آمریکا و بریتانیا ، بار دیگر علیه مشروطیت ایرانی ،‌کودتا کرد .
به دنبال کودتای سوم نیز مجلس شورای ملی یا نماد مشروطیت ایران ، زیر فشار سخت قرار گرفت . به گونه‌ای که در سال 1333 تجزیه‌ی شهرستان فیروزه را تصویب کرد و در سال 1349 نیز تنها با 4 رای مخالفِ نمایندگان پان‌ایرانیست ، تن به تجزیه‌ی بحرین ( استان چهاردهم ) داد .
کودتای 28 امرداد و به دنبال آن اعلام « حزب واحد » از سوی محمدرضا شاه پهلوی در سال 1354 ، مشروطیت ایرانی را به سوی فروپاشی کامل راند ، به گونه‌ای که مردم ایران ناخواسته در 22 بهمن 1357 به  « ‌مشروعه » تن
 در دادند و حکومت هواخواهان و یاران « شیخ فضل‌آلله نوری » را پذیرفتند !
اما روان مشروطیت ایرانی یعنی « فرمان‌روایی ملت و مردم و اطاعتِ حکومت » هم‌چنان زنده است و ملت و مردم ایران برآنند تا دوباره ، فرمان‌روایی گرفته شده از ملت و مردم ایران را به ملت و مردم ایران بازگردانند و حکومت را وادار به « اطاعت » نمایند . ایدون باد ، ایدون‌تر باد .
            پاینده ایران
        14 امرداد 1397
دفتر مرکزی حزب پان‌ایرانیست
     ( هیات اجرایی / هاج )